- CAVUM Sidus
- CAVUM Sidusapud Solin. c. 27. Exsultant (simiae) novâ Lunâ, tristes sunt cornutô et cavô sidere: est cava et cornutaLuna, quam a nova discernit, quae tamen et ipsa cava nihilominus et corniculata est. Et quidem Graeci μηνοειδῆ et κοίλην quoque vocant, quum curvatur in cornua, et tam de nova dicunt, quam de vetere. Sed et similiter cavam Lunam a nova distinguit Plinius, ubi de Cercopithecis, l. 8. c. 21. Nempe cum cavum opponatur pleno, nam quod vacuum fit, cavum exsistit; etiam cava Luna plenae opponitur: adeoque, sicut plena dicitur, quum totum orbem implet, ita cava, hîc non ἡ μηνοειδἠς, fed quum totô orbe vacua est et inanis, nihilque prorsus haber luminis, Per interlunia igitur, quum splendorem prorsus amisit Luna, tristes sunt simiae: eandem renascentem et in exortu suo novam exsultatione adorant. Quod de cynocephalis quoque Orus scribit in Hieroglyphicis. Vide Salmas. ad Solin. p. 376.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.